Focus on growing Grow your business with Lidya Need Financing? Home Why Lidya? How it works News About us Careers. USA en. Nigeria en. Poland pl en. Czech Republic cs en. Access to finance in 3 easy steps. Create Account Complete your profile in 5 minutes.

Select Loan Type Choose the most relevant option to apply for a loan. Get a Loan Get financing through Lidya within 24 hours. HOW CAN LIDYA HELP YOUR BUSINESS? Lidya ve Pers dönemlerindeki ekonomik ve politik gücünün arkasında yatan en büyük neden olan altın ve gümüş kaynakları artık azalmaya başlamıştır.

Strabon zamanında, Sart Çayı ve diğer nehirler yüzyıllardır ürettikleri elektronu artık üretemez hale gelmişlerdir. Lidya, MÖ yılında Suriye ve Mezopotamya topraklarını yöneten Seleukos İmparatorluğu 'na katılır. MÖ yılında, Seleukos Kralı III. Antiohos 'un amcası Ahaios ayaklanarak Sardis'e sığınır. Bunun üzerine Antiohos kente bir sefer düzenleyerek aşağı şehri ele geçirir ve yıkıma uğratır.

İki yıl süren kuşatmadan sonra bile kenti tam olarak ele geçiremez. Giritli iki askerin Ahaios'a ihanet etmesi sonucunda gelişen olaylarda kent düşer.

Bu olay Yunan tarihçi Polibios tarafından ayrıntılı bir şekilde aktarılır. Savaştan sonraki gelişmeler aynı zamanda Sardis'teki Kibele Tapınağ'ında bulunan mektup ve belgelerde anlatılmaktadır. Antiohos'un bölgede kısa süren egemenliği Romalılar ve onların Pergamonlu müttefikleri tarafından MÖ yılında, Magnesia Muharebesi ile sona erer ve Lidya Pergamon Krallığı 'na verilir. Pergamon Kralı III. Attalos 'un vasiyeti üzerine tüm bölge Romalıların Anadolu'daki yeni bir eyaleti haline dönüştürülen Asya eyaleti altında yer alır.

Roma İmparatorluğu 'nun yönetiminde Sardis en geniş sınırlarını ulaşır ve yine bu dönemde günümüzde örenyerinde görünen birçok anıtsal yapının inşası tamamlanır. MS 17 yılında büyük bir deprem sonucunda yıkılan kent Roma imparatorluk bütçesinden ayrılan para ile yeniden inşa edilir. Diocletianus devrinde imparatorluğun yeniden yapılanmasıyla Lidya tekrar başkenti Sardis olan ayrı bir eyalet haline gelir. yüzyıllar görece zengin dönemlerdir ve Sardis'te belli başlı kamu binalarının inşa edildiği görülür.

Ne var ki bunu takip eden dönemde Batı Anadolu'nun tümünde yaşanan ekonomik çöküş Lidya'yı da etkisi altına alır ve zamanla kentin ve çevresindeki yerleşimlerin MÖ 7. yüzyıl civarında terk edilmesine neden olur. Lidya, Batı Anadolu 'daki yerli antik krallıkların en önemlilerindendir. Bu krallık tarihteki yerini zengin maden yatakları, verimli toprakları ve Kroisos gibi ünlü kralları ile almıştır.

Ancak Lidya uygarlığı sadece bu özellikleri ile değil aynı zamanda mimarisi ve sanat eserleri ile de dikkat çekmektedir. Coğrafi konumundan dolayı hem kıyı Ege 'deki komşu Yunan kentleriyle, hem de doğudaki komşusu Frigya ile yakın ilişkilerde bulunan Lidya uygarlığı bu iki farklı kültürden de etkilenmiş ve bunu sanat eserlerine yansıtmıştır.

Lidya ülkesi, sahip olduğu oldukça büyük tarımsal potansiyelin ve zengin yeraltı kaynaklarının yanı sıra geniş ormanlara ve yaylalara sahipti. Anadolu platosundan Ege kıyısına uzanan ticaret yolları buradan geçmekteydi. Ege kıyısına yakın ve iç kesimde bulunan Lidya bölgesi, dağlık bir alan ve aralarından nehir akan vadiler içerisinde konumlanmıştır.

Gediz ve Küçük Menderes nehirleri Lidya'nın önemli su kaynaklarıdır. Bakırçay ve Büyük Menderes nehirleri Lidya bölgesinin kuzey ve güney sınırlarını oluşturmaktadır. Lidya'ya komşu bölgeler güneyde Karya , doğuda Frigya , kuzeyde Misya ve batıda onu Ege kıyı şeridinden ayıran İyon ve Aiol kent devletleridir. Krallık sınırlarının en azından bir bölümü son kral Kroisos tarafından Lidya-Frig sınırında Kidrara'ya dikilen yazılı sınır taşı ile kesinleşmişti.

Strabon, "bu bölgeden Toroslar 'a kadar ulaşan yöreler öylesine iç içe geçmiştir ki artık Frig'i Karya'dan, Misya'yı Lidya'dan ayırmak olası değildir. Anadolu'nun bu yöresi kültürel ve etnik açıdan o kadar çeşitlidir ki kültürel sınırlar ile politik sınırlar örtüşmemektedir. Doğu-batı doğrultulu iki dağ sırası Lidya'nın güney bölümünden geçer.

Bunlar güneyde Aydın Dağları ve Bozdağlar 'dır. Kuzeyde Simav Dağlarının uzantıları ve onların alçak tepeleri ile yamaçlarındaki nehirler ile kaplıdır. Adı geçen dağ sıralarının arasında Ege kıyıları ile iç kesimler arasındaki iletişimi kolaylaştıran vadiler ve tarıma oldukça uygun alanlar vardır. yüzyıla kadar bölgenin güney sınırını Aydın Dağlarının oluşturduğu bilinmektedir.

Ancak Diodoros ve Strabon sınırın Büyük Menderes tarafından çizildiği görüşündedirler. Küçük Menderes, Aydın Dağları ile Bozdağların arasından akarak Efes yakınlarında Ege Denizi'ne dökülür.

Öte yandan, Gediz Vadisi Bozdağlar uzantısının kuzeyinde yer almakta ve Lidya ülkesi ile onun başkenti Sardis 'in çekirdeğini oluşturmaktadır. Daha kuzeyde bulunan ve Pergamon 'dan geçen Bakırçay ise olasılıkla Lidya ile Misya arasındaki sınırı oluşturur. Yaylalar ve verimli ovalara ek olarak Lidya önemli yeraltı kaynaklarına da sahipti. Bunlardan en ünlüsü, Sardis yakınlarından geçen Sart Çayı ve diğer çaylarda bulunan bir altın-gümüş alaşımı elektrondur.

Elektron, MÖ 7. yüzyıllarda Lidya krallarına zenginlik getirdiği gibi ülkenin en çok anılan özelliğidir. Herodot 'un anlattığı hikâyeyi şu şekilde aktarmaktadır:. kitap yüzyıllarda Lidler kıyı şeridindeki bazı Yunan kentlerine saldırmış ve bunlardan savaş ganimeti toplamış olsa da kıyıda kurulu bir Lidya yerleşmesine dair herhangi bir bilgi yoktur.

Herodot'un aktardığı diğer bir olay Lidlerin iç bölgelere olan yatkınlıklarını gösterir. Rivayete göre Kral Kroisos İyonya ve Aiolis'i fethinden sonra Yunan adalarına saldırmak üzere hazırlanmaktadır. Bu sırada Sardis'e gelen Bias ya da Pittakos olduğu düşünülen bir Yunan filozofu Kroisos'a adalıların atlı birlikler hazırladığını iletir. Bunu duyan kral çok memnun olur çünkü adalılarla Lidya usulünde savaşacağını ve kesinlikle kazanacağını düşünür. Sonradan filozofun bu hikâyeyi uydurduğu ortaya çıkar.

Oysa filozof Yunanların karşılarında nasıl bir düşman beklemesi gerektiğini anlatmaya çalışmakta, böylece Lidlerin deniz savaşındaki deneyimsizliğine değinmektedir. Bunun üzerine Kroisos, adaları fethetme yönündeki hırsını bir kenara bırakır. Bu hikâye gerçek bir olayı yansıtmasa da Lidlerin İç Batı Anadolu'daki egemenliğini ve Ege Denizi'ne yayılmadaki isteksizliğini gösterir. Hint-Avrupa kökenli olan Lidceyi konuşan Lidyalılar yerli Anadolu halkıdır.

Lidyalıların kültürü, yine yerli Anadolu halkları olan komşuları Frigler ve Karyalılar ile benzeştiği gibi diğer komşusu Doğu Yunanları ile de benzerlik göstermektedir. Antik çağ yazarlarına göre, Karia, Mysia ve Phryglerle akrabadırlar. yüzyılın başlarından itibaren Lidlerin de yazılı eserler vermeye başladıkları görülmektedir. Bu dil ve yazının çözümlenmesi Ludca - Aramice , Ludca- Grekçe gibi çift dilde yazılmış kitabeler aracılığı ile gerçekleşir.

Hint-Avrupa kökenli bu dil, dil bilgisi özellikleri ve sözcük yapısı ile Eski Anadolu grubunda sınıflandırılır. Yine de pek çok sözcüğün anlamı hala bilinmeyen bu yazı 26 harften oluşmaktadır. Frig ve Likya yazılarına benzerlik gösteren Lidya dilindeki bu benzerlikleri Fenike ve Friglerle ilişkilere değil, o çağda Batı Anadolu'da oluşmaya başlayan yükselen düşünce sistemine bağlamak gerektiği düşünülmektedir.

Lidlerin MÖ 2. binyıl kökenleri hakkındaki araştırmalar henüz bir sonuca ulaşamamıştır. Adları Anadolu kökenli değildir ve "insanlar, halk" anlamına gelen Almanca "leute", Slavca "ljudije" gibi sözcükleri bünyesinde barındıran Hint-Avrupa kökenli eski Anadolu dil gruplarıyla onomastik etimoloji açısından ilişkilendirilebilir.

Diğer taraftan dillerindeki Luvice etkisi Demir Çağı'nda şekillenmiş olabilir. Lidce ile yazılmış belgeler azdır. Bunlar çoğunlukla mezar ve adak taşlarında, seramikler, mühürler ve sikkeler üzerindeki çizimlerde görülmektedir. Lidyalıların yazısı MÖ 3. yüzyıla kadar, Lidce ise MÖ 1. yüzyıla kadar varlığını sürdürmüştür.

Lidya'nın erken tarihi tümüyle efsanelerle örülüdür. Gigis ve Kroisos gibi tarihî karakterler bile fantastik öykülerin parçası hâline gelmiştir. Lidya ile ilgili efsanelerde Tantalos , Pelops , Midas , Arakne ve Omfali gibi karakterlere rastlanır. Yunan mitolojisine göre, Tantalos'un oğlu Pelops Lidyalıdır. Pelops Yunanistan'a kaçar ve orada Olimpia yakınlarındaki Pisa 'nın kralı olarak adını bu bölgeye verir.

Pelops'un soyundan gelenler arasında Atreus , Thyestes , Agamemnon ve Menelaos gibi Yunan mitolojisinin önemli karakterleri vardır. Frig Kralı Midas kendisinde bulunan altın yapma özelliğini Sart Çayı'nda yıkanarak nehre aktarmıştır.

Lidya kadınları Yunan mitolojisinde sık sık karşımıza çıkar. Arakne adlı Lidyalı kadın kendi dokuduğu kumaşlarla o kadar çok gurur duyar ki tanrıça Athena ile aşık atmaya kalkar. Buna sinirlenen Athena onun dokuduğu bütün kumaşları parçalayıp kadını da bir örümceğe çevirir.

Bu efsane Lidya'nın dokumacılıktaki üstünlüğüne işaret eder. yüzyıllardaki Lidya kültürünün köklü bir şekilde Yunan etkisinde, özellikle de Ege kıyısında yaşayan Doğu Yunanlarının etkisi altında kaldığı anlaşılmaktadır. Yunan etkileri temel olarak seramikte, mimaride taş işçiliği ve pişmiş toprak süslemelerinde , yazı sisteminde ve heykel sanatında belirgindir.

Anadolu etkileri olarak yığma toprakla örtülü tümülüs tipi mezarlar, kaya mezarlar ve bazı seramik tiplerini örnek gösterilebilir. Gigis zamanından itibaren izlenen ticaretin ve refah düzeyinin artışı hem Lidya, hem de İyonya'yı yoğun bir ticaret ağı içerisine yerleştirmiştir.

Yunanlar iç bölgedeki ürünleri alıp kendi endüstrilerinin ihtiyacı olan ticaret ürünlerini getirmekteydiler. Yunan yazılı kaynaklarında belirtilen önemli Lidya ürünleri arasında tekstil kilim, altın iplikle dokunmuş kumaş ve sandikis olarak adlandırılan ince ve şeffaf dokulu elbise , kırmızı boya ve kozmetik maddeler bakkaris ve brenthiori yer almaktadır. Kozmetik maddelerin konduğu kap bugün lidion olarak adlandırılmaktadır.

Pişmiş topraktan yapılan şişkin gövdeli bu kap Lidyalı seramik ustalarının icat ettiği en ünlü Lidya kap formu olarak bilinmekte ve Anadolu dışına Yunanistan ve adalar, İtalya, İspanya ve Fransa ihraç edilen ve yerel olarak üretilen tek Lidya seramik türü olarak dikkati çekmektedir.

Lidya seramiğinin genel özelliklerine bakıldığında kap formları olarak daha çok Yunan seramiklerinden ve az olsa da komşu Frig seramiklerinden etkilenildiği görülmektedir. Lidya seramiğine has diğer bir öge de "mermer taklidi bezeme" olarak adlandırılan boyama tekniğidir. Bezemelerde kullanılan temel renkler beyaz, kırmızı-turuncu ve kahverengi-siyah tonlarından oluşmaktadır.

Lidya'nın en ünlü zenginlik kaynağı değerli metaldir. Lidya Krallığı, Sardis yakınlarında kolaylıkla elde edilebilen elektron alaşımının kaynağına sahip bulunmaktaydı. Hayatta olduğu dönem boyunca zenginliği ile ön plana çıkan Gigis'ten sonraki nesillerde elektron para basımı icat edilmiş ve para Lidya ile İyonya arasındaki ticaretin ihtiyaçlarına hizmet etmiştir. Herodot Lidyalıların ilk parayı basan ve daha sonra da hem altın, hem gümüş para basan halk ve ilk "perakende tüccarlar" olduğundan bahsetmektedir.

Sardis kentinde Sart Çayı'nın kuzeyinde 'lı yıllarda yapılan kazılar altının arıtıldığı işliğin varlığına işaret etmektedir. yüzyılda kullanılmış olan bu işlik belki de dünyada bilinen en erken altın arıtma merkezidir. Lidya Krallığı zamanında yaşayan ve güçlü sur duvarlarıyla korunan insanlar, öldükten sonra sosyal sınıfına göre farklı yerlerde gömülmekteydi. Temel gömü geleneği inhumasyon, diğer bir deyişle ölünün yakılmadan direkt gömülmesidir. Basit taş lahit mezarlardan kaliteli taş işçiliğine sahip oda mezarları ve görkemli tümülüs tipi mezarlara kadar çeşitlilik göstermektedir.

Lidya kralları ve kraliyet ailesi mensupları anıtsal, görkemli ve üzeri yığma tepeyle örtülü mezarlar yaptırma ayrıcalığına sahiptiler. Lidya tümülüsleri Frig tümülüslerinden farklılık göstermektedirler. Frig tümülüslerinde mezar odaları ahşaptan yapılırken Lidya'da taştan yapılmaktadır, Lidya'da mezar odaları bir ya da iki odalı ve dromoslu giriş koridoru tavansız olabilmektedir.

Tümülüslerin tepesinde genellikle fallos şeklinde bir taş işaret bulunmaktadır. Bu tip mezarlar Sardis kentinde, Marmara yakınlarındaki Bintepeler mezarlık alanında ve Uşak sınırındaki Güre 'de yer almaktadır. Bintepeler'deki tümülüslerin en büyüğü Herodot tarafından da anlatılmış olan, Kroisos'un babası Alyattis'e ait tümülüstür. Taban çapı , yüksekliği ise 60 metre olan mezara Roma döneminde mezar soyguncuları tarafından tüneller açılmıştır. Madenî paranın ne zaman icat edildiği Antik Çağ'da bile tam anlamıyla kesinlik kazanmış bir olgu değildi.

Yine de gerek antik kaynaklar, gerekse bulunan ilkel formdaki elektron sikkeler sikkenin icadının Anadolu'nun batısıyla, Lidya Krallığı ve İyonya bölgesi ile ilişkili olduğunu gösterir. Herodot bu konuda şunları aktarmaktadır:. yüzyılda yaşayan Polideukis ise sikkenin icadıyla ilgili kişi ve halkları sıralar:. Polideukis, kendisinden birkaç yüzyıl önce yaşayan Ksenofanes'in ilk sikkenin Lidler tarafından bastırıldığına dair sözlerini aktarır.

Ksenofanes'in MÖ 6. yüzyıl gibi erken bir tarihte yaşadığı göz önüne alınırsa verdiği bilgiyi göz ardı etmemek gerekir. Keza Herodot da ilk kez altın ve gümüş sikke basanların Lidler olduğunu bildirir. İlk örnekler olasılıkla Kral Alyattis zamanında basılır. Sikkeler önceleri yalnızca elektrondan altın - gümüş alaşımı basılırken bir süre sonra, Kroisos elektron sikke darbını bırakarak hem altın ve hem de gümüşten, iki ayrı metalden sikkeler bastırır.

Herodot, ilk kez altın ve gümüş sikke basanların Lidler olduğunu söylerken olasılılıkla bu olayı anlatmak ister. Her iki yazar da sikkenin ortaya çıkışını ve ilk aşamalarını Lidler ile ilişkili görmektedir. Krallığın başkenti Sardis'te, Sart Çayı 'nın kuzeyindeki kazı alanının kuzeybatı kesiminde MÖ 6. yüzyılın ortalarına tarihlenen arıtma atölyeleri açığa çıkarıldı. Bu atölyelerde elektron ayrıştırılarak saf altın ve saf gümüş elde ediliyor, altının içinde bulunan bakır gibi adi metaller küpelasyon bir tür fırınlama yöntemiyle altından ayrıştırılıyordu.

Rafineri alanında çok sayıda ocak çukuru küpel ve hava üflemede kullanılan pişmiş topraktan körük ağzı bulunmuştur. Elektronda bulunan altın ve gümüşü birbirinden ayırmak için ise sementasyon yöntemi kullanılırdı. Sardis altın atölyeleri yılda birkaç yüz kilo altının ayrıştırılıp sikke basımı için hazır hale getirilmesine imkân verecek kapasitedeydi.

Sikkenin ortaya çıkışı ile ilgili antik kaynakların verdiği bilgiler Lidya ve İyonya'da yapılan kazı çalışmaları ile de doğrulanır. Eski olanlarının üzerinde herhangi bir işaret ya da resim yoktu, düz bırakılmışlardı. Biraz daha gelişkin örneklerin üzerinde ise artık bazı işaret veya tasvirler yer almaktaydı.

Bazılarında aslan başı betimi basılmıştı. Bu tür sikkelere Anadolu'nun batısında oldukça geniş bir alanda rastlanması ve aslanın Lidya Krallığı'nın arması olması, bunların Lidya krallarının ilk sikkeleri olduğunu göstermektedir. Nitekim Herodot, Kroisos'un Delfi'deki Apollon Tapınağı'na som altından 10 talanton yaklaşık kilogram ağırlığınca aslan heykelciği armağan ettiğini söyler. Bu da aslanın Lidya Krallığı için taşıdığı önemi ve onun kralî bir sembol olduğunu gösterir.

Lidya Krallığı'nda ilk darphane Mermnadlar sülalesinin ilk kralları döneminde açılmış olmalıdır. Daha çok bakla şeklindeki bu sikkeler, kaynağı Bozdağlarda bulunan ve başkentin içinden geçen Sart Çayı alüvyonlarında doğal halde bulunan elektrondandı.

The ethnic group inhabiting this kingdom are known as the Lydians , and their language, known as Lydian , was a member of the Anatolian branch of the Indo-European language family. The capital of Lydia was Sardis. The Kingdom of Lydia existed from about BC to BC.

At its greatest extent, during the 7th century BC, it covered all of western Anatolia. In BC, it became a province of the Achaemenid Persian Empire , known as the satrapy of Lydia or Sparda in Old Persian. In BC, it became part of the Roman province of Asia. Lydian coins, made of silver, are among the oldest coins in existence, dated to around the 7th century BC.

Lydia is called Kisitan by Hayton of Corycus in The Flower of the History of the East , a name which was corrupted to Quesiton in The Travels of Sir John Mandeville. The region of the Lydian kingdom was during the 15th—14th centuries BCE part of the Arzawa kingdom.

However, the Lydian language is usually not categorized as part of the Luwic subgroup, unlike the other nearby Anatolian languages Luwian , Carian , and Lycian.

The boundaries of historical Lydia varied across the centuries. It was bounded first by Mysia , Caria , Phrygia and coastal Ionia. Later, the military power of Alyattes and Croesus expanded Lydia, which, with its capital at Sardis , controlled all Asia Minor west of the River Halys, except Lycia. After the Persian conquest the River Maeander was regarded as its southern boundary, and during imperial Roman times Lydia comprised the country between Mysia and Caria on the one side and Phrygia and the Aegean Sea on the other.

The Lydian language was an Indo-European language in the Anatolian language family , related to Luwian and Hittite. Due to its fragmentary attestation, the meanings of many words are unknown but much of the grammar has been determined. Similar to other Anatolian languages, it featured extensive use of prefixes and grammatical particles to chain clauses together.

Lydian finally became extinct during the 1st century BC. Lydia developed after the decline of the Hittite Empire in the 12th century BC. In Hittite times, the name for the region had been Arzawa. According to Greek source, the original name of the Lydian kingdom was Maionia Μαιονία , or Maeonia : Homer Iliad ii. This etiological eponym served to account for the Greek ethnic name Lydoi Λυδοί.

The Hebrew term for Lydians, Lûḏîm לודים , as found in the Book of Jeremiah During Biblical times, the Lydian warriors were famous archers. Some Maeones still existed during historical times in the upland interior along the River Hermus , where a town named Maeonia existed, according to Pliny the Elder Natural History book v and Hierocles author of Synecdemus. Lydian mythology is virtually unknown, and their literature and rituals have been lost due to the absence of any monuments or archaeological finds with extensive inscriptions; therefore, myths involving Lydia are mainly from Greek mythology.

For the Greeks, Tantalus was a primordial ruler of mythic Lydia, and Niobe his proud daughter; her husband Amphion associated Lydia with Thebes in Greece, and through Pelops the line of Tantalus was part of the founding myths of Mycenae 's second dynasty.

In reference to the myth of Bellerophon , Karl Kerenyi remarked, in The Heroes of The Greeks , p. In Greek myth, Lydia had also adopted the double-axe symbol, that also appears in the Mycenaean civilization, the labrys.

His adventures in Lydia are the adventures of a Greek hero in a peripheral and foreign land: during his stay, Heracles enslaved the Itones; killed Syleus, who forced passers-by to hoe his vineyard; slew the serpent of the river Sangarios which appears in the heavens as the constellation Ophiucus [11] and captured the simian tricksters, the Cercopes. Accounts tell of at least one son of Heracles who was born to either Omphale or a slave-girl: Herodotus Histories i. Diodorus Siculus 4. All three heroic ancestors indicate a Lydian dynasty claiming Heracles as their ancestor.

Herodotus 1. He also mentions 1. Dionysius of Halicarnassus was skeptical of this story, indicating that the Etruscan language and customs were known to be totally dissimilar to those of the Lydians. In addition, the story of the "Lydian" origins of the Etruscans was not known to Xanthus of Lydia , an authority on the history of the Lydians. Later chronologists ignored Herodotus' statement that Agron was the first Heraclid to be a king, and included his immediate forefathers Alcaeus, Belus, and Ninus in their list of kings of Lydia.

Strabo 5. The gold deposits in the river Pactolus that were the source of the proverbial wealth of Croesus Lydia's last king were said to have been left there when the legendary king Midas of Phrygia washed away the "Midas touch" in its waters. In Euripides ' tragedy The Bacchae , Dionysus , while maintaining his human disguise, declares his country to be Lydia. The relationship between the Etruscans of northern and central Italy and the Lydians has long been a subject of conjecture.

While the Greek historian Herodotus stated that the Etruscans originated in Lydia, the 1st-century BC historian Dionysius of Halicarnassus , a Greek living in Rome, dismissed many of the ancient theories of other Greek historians and postulated that the Etruscans were indigenous people who had always lived in Etruria in Italy and were different from both the Pelasgians and the Lydians.

In modern times, all the evidence gathered so far by etruscologists points to an indigenous origin of the Etruscans. Briquel demonstrated that "the story of an exodus from Lydia to Italy was a deliberate political fabrication created in the Hellenized milieu of the court at Sardis in the early 6th century BC.

For no reason, stories of this kind should be considered historical documents". Archaeologically there is no evidence for a migration of the Lydians into Etruria. Linguists have identified an Etruscan-like language in a set of inscriptions on the island of Lemnos , in the Aegean Sea. Since the Etruscan language was a Pre-Indo-European language and neither Indo-European or Semitic, [29] Etruscan was not related to Lydian , which was a part of the Anatolian branch of the Indo-European languages.

This was interpreted as suggesting that the Etruscan population were descended from the Villanovan culture. A genetic study published in the journal Science analyzed the autosomal DNA of 11 Iron Age samples from the areas around Rome concluding that Etruscans — BC and the Latins — BC from Latium vetus were genetically similar. According to Herodotus , the Lydians were the first people to use gold and silver coins and the first to establish retail shops in permanent locations.

The dating of these first stamped coins is one of the most frequently debated topics of ancient numismatics, [37] with dates ranging from BC to BC, but the most common opinion is that they were minted at or near the beginning of the reign of King Alyattes sometimes referred to incorrectly as Alyattes II.

There is disagreement, however, over whether the fractions below the twelfth are actually Lydian. Alyattes' son was Croesus Reigned c. Croesus is credited with issuing the Croeseid , the first true gold coins with a standardised purity for general circulation, [41] and the world's first bimetallic monetary system circa BCE.

It took some time before ancient coins were used for commerce and trade. Even the smallest-denomination electrum coins, perhaps worth about a day's subsistence, would have been too valuable for buying a loaf of bread. Sardis was renowned as a beautiful city. Around BC, near the beginning of his reign, Croesus paid for the construction of the temple of Artemis at Ephesus , which became one of the Seven Wonders of the ancient world.

Croesus was defeated in battle by Cyrus II of Persia in BC, with the Lydian kingdom losing its autonomy and becoming a Persian satrapy. According to Herodotus , Lydia was ruled by three dynasties from the second millennium BC to BC.

The first two dynasties are legendary and the third is historical. Herodotus mentions three early Maeonian kings: Manes , his son Atys and his grandson Lydus.

One of his descendants was Iardanus , with whom Heracles was in service at one time. Heracles had an affair with one of Iardanus' slave-girls and their son Alcaeus was the first of the Lydian Heraclids. The Maeonians relinquished control to the Heracleidae and Herodotus says they ruled through 22 generations for a total of years from c. The first Heraclid king was Agron , the great-grandson of Alcaeus.

Available historical evidence suggests that Candaules was overthrown by a man named Gyges, of whose origins nothing is known except for the Greek historian Herodotus's claim that he was the son of a man named Dascylus. Gyges took advantage of the power vacuum created by the Cimmerian invasions to consolidate his kingdom and make it a military power, he contacted the Neo-Assyrian court by sending diplomats to Nineveh to seek help against the Cimmerian invasions, [57] and he attacked the Ionian Greek cities of Miletus , Smyrna , and Colophon.

With the help of these armed forces, Psamtik I united Egypt under his rule after eliminating the eleven other kinglets with whom he had been co-ruling Lower Egypt. In BCE, Lydia faced a third attack by the Cimmerians, led by their king Lygdamis. This time, the Lydians were defeated, Sardis was sacked, and Gyges was killed. Gyges was succeeded by his son Ardys , who resumed diplomatic activity with Assyria and would also have to face the Cimmerians.

Ardys's reign was short-lived, [60] and in BCE, that is in Ardys's seventh regnal year, the Thracian Treres tribe who had migrated across the Thracian Bosporus and invaded Anatolia , [61] under their king Kobos, and in alliance with the Cimmerians and the Lycians , attacked Lydia.

It is probable that Ardys was killed during this Cimmerian attack. Ardys was succeeded by his son, Sadyattes, who had an even more short-lived reign. Amidst extreme turmoil, Sadyattes was succeeded in BCE by his son Alyattes , who would transform Lydia into a powerful empire. Soon after Alyattes's ascension and early during his reign, with Assyrian approval [64] and in alliance with the Lydians, [65] the Scythians under their king Madyes entered Anatolia, expelled the Treres from Asia Minor, and defeated the Cimmerians so that they no longer constituted a threat again, following which the Scythians extended their domination to Central Anatolia [66] until they were themselves expelled by the Medes from Western Asia in the s BCE.

Alyattes turned towards Phrygia in the east, where extended Lydian rule eastwards to Phrygia. Alyattes's eastern conquests brought the Lydian Empire in conflict in the s BCE with the Medes , [70] and a war broke out between the Median and Lydian Empires in BCE which was waged in eastern Anatolia lasted five years, until a solar eclipse occurred in BCE during a battle hence called the Battle of the Eclipse opposing the Lydian and Median armies, which both sides interpreted as an omen to end the war.

The Babylonian king Nebuchadnezzar II and the king Syennesis of Cilicia acted as mediators in the ensuing peace treaty, which was sealed by the marriage of the Median king Cyaxares's son Astyages with Alyattes's daughter Aryenis , and the possible wedding of a daughter of Cyaxares with either Alyattes or with his son Croesus.

Alyattes died shortly after the Battle of the Eclipse, in BCE itself, [60] following which Lydia faced a power struggle between his son Pantaleon, born from a Greek woman, and his other son Croesus , born from a Carian noblewoman, out of which the latter emerged successful. Croesus brought Caria under the direct control of the Lydian Empire, [55] and he subjugated all of mainland Ionia , Aeolis , and Doris , but he abandoned his plans of annexing the Greek city-states on the islands of the Aegean Sea and he instead concluded treaties of friendship with them, which might have helped him participate in the lucrative trade the Aegean Greeks carried out with Egypt at Naucratis.

Croesus continued the friendly relations with the Medes concluded between his father Alyattes and the Median king Cyaxares , and he continued these good relations with the Medes after he succeeded Alyattes and Astyages succeeded Cyaxares. In BCE, Croesus's brother-in-law, the Median king Astyages, was overthrown by his own grandson, the Persian king Cyrus the Great , [68] and Croesus responded by attacking Pteria , the capital of a Phrygian state vassal to the Lydians which might have attempted to declare its allegiance to the new Persian Empire of Cyrus.

Cyrus retaliated by intervening in Cappadocia and defeating the Lydians at Pteria in a battle , and again at Thymbra before besieging and capturing the Lydian capital of Sardis , thus bringing an end to the rule of the Mermnad dynasty and to the Lydian Empire.

Lydia would never regain its independence and would remain a part of various successive empires. Although the dates for the battles of Pteria and Thymbra and of end of the Lydian empire have been traditionally fixed to BCE, [76] more recent estimates suggest that Herodotus's account being unreliable chronologically concerning the fall of Lydia means that there are currently no ways of dating the end of the Lydian kingdom; theoretically, it may even have taken place after the fall of Babylon in BC.

In BC, the Lydian king Croesus besieged and captured the Persian city of Pteria in Cappadocia and enslaved its inhabitants. The Persian king Cyrus The Great marched with his army against the Lydians. The Battle of Pteria resulted in a stalemate, forcing the Lydians to retreat to their capital city of Sardis.

Some months later the Persian and Lydian kings met at the Battle of Thymbra. Cyrus won and captured the capital city of Sardis by BC. Lydia remained a satrapy after Persia's conquest by the Macedonian king Alexander III the Great of Macedon. When Alexander's empire ended after his death, Lydia was possessed by the major Asian diadoch dynasty, the Seleucids , and when it was unable to maintain its territory in Asia Minor, Lydia was acquired by the Attalid dynasty of Pergamum.

Its last king avoided the spoils and ravage of a Roman war of conquest by leaving the realm by testament to the Roman Empire. When the Romans entered the capital Sardis in BC, Lydia, as the other western parts of the Attalid legacy, became part of the province of Asia , a very rich Roman province , worthy of a governor with the high rank of proconsul. The whole west of Asia Minor had Jewish colonies very early, and Christianity was also soon present there.

Mostene Asartepe Philadelphia in Lydia Saittae Sidaskale Sala Kepecik Sardes , Metropolitan Archbishopric Satala in Lydia Gölde in Manisa Province Silandus Stratonicea in Lydia Tabala Lydia Burgazkale Thyatira Tracula Darkale Tralles ruins near Göne Tripolis in Lydia. yüzyıllarda Lidya krallarına zenginlik getirdiği gibi ülkenin en çok anılan özelliğidir. Herodot 'un anlattığı hikâyeyi şu şekilde aktarmaktadır:. Available historical evidence suggests that Candaules was overthrown by a man named Gyges, of whose origins nothing is known except for the Greek historian Herodotus's claim that he was the son of a man named Dascylus. Hyne, "Scientific Examination of the Lydian Precious Metal Coinages," King Croesus' Gold: Excavations at Sardis and the History of Gold Refining, Harvard University Press, Cambridge, , pp. At its greatest extent, during the 7th century BC, it covered all of western Anatolia.

Categories:

• Forex Bitcoin
• Forex
• Binary Options
• Binary Options online
• Forex Brokers